Deze versie: Spelling aangepast
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, orgaan van de Nederlandse sectie van de IVe Internationale, december/januari 1967-1968, jg. 11
Deze versie: Spelling aangepast
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Beste vrienden,
Mijn vreugde is groot u te kunnen toespreken, al is het dan van verre. Bijzondere banden die ontstaan zijn in een niet zo ver verwijderd verleden verbinden mij met uw land, met zijn arbeiders en zijn jeugd. Ik betreur het dat de toestemming mij niet is verleend om vanavond bij u te zijn, om u toe te spreken over Griekenland, mijn vaderland, dat lijdt en strijdt tegen de beestachtige dictatuur van de militaire putschisten van 21 april 1967.
Duizenden mannen, vrouwen en zelfs kinderen zijn het slachtoffer van de meest wrede onderdrukking. Zij worden gemarteld, gevangengenomen en verbannen naar de verlaten eilanden in de Egeïsche Zee.
De tirannen van mijn land verlustigen zich in het opvoeren van een walgelijke komedie, die bestemd is om de buitenlandse publieke opinie de mond te snoeren door te verklaren dat er orde en rust in Griekenland heerst, ofschoon er mensen gevangen worden gehouden op Leros. Maar weet goed dat er elke dag nog mensen gearresteerd worden, dat elke dag de politiebureaus vol mannen en vrouwen zitten die ervan beschuldigd worden verzet te plegen tegen de dictatuur. Weet dat er meer zijn dan enkele tienduizenden, die hiervan beschuldigd worden, en dat er elke dag meer zullen komen om de volgende essentiële redenen:
Naarmate het verzet van het Griekse volk zich meer organiseert voelt de Griekse dictatuur zich meer bedreigd, meer geïsoleerd en neemt ze hoe langer hoe meer toevlucht tot geweld om zich te handhaven. De dictatuur die zich in april heeft gevestigd met het openlijke doel om de verkiezingen, die plaats zouden hebben in mei en de verpletterende overwinning, die men van links verwachtte te verhinderen, heeft geen enkele steun bij het volk. Uit dit oogpunt is de dictatuur niet precies fascistisch, maar wat betreft mentaliteit van de leiders en van hun methodes tegen het volk is het fascistisch en zelfs super-fascistisch. De dictatuur steunt op de kaste van militairen, die hun 333 onderscheidingen hebben verdiend door meer dan dertig jaar te vechten tegen het Griekse volk, en geniet anderzijds de steun van het hof, de oligarchie en de Amerikanen.
Sinds 1936 tijdens de dictatuur van Metaxas is Griekenland terecht gekomen in de helse cirkelgang van oorlog en bezetting van Italianen en Duitsers tezamen, het neerslaan van het verzet door de Engelsen, de tweede burgeroorlog van ’46 tot ’49, en de uiteindelijke nieuwe dictatuur die pas formeel beëindigd is in 1963 met de grondwet van de eerste regering Papandreou. Onder deze regering heeft de Griekse Volksmassa voor één keer nogmaals de politieke problemen aan de orde gesteld, die het Griekse politieke leven sinds 20 jaar beheersen: een effectieve democratisering van het regime en de verovering van een werkelijke onafhankelijkheid ten opzichte van het Amerikaanse imperialisme. In Griekenland, dat in dat opzicht een uitzondering is op alle andere West-Europese landen, heeft geen enkele zuivering plaatsgevonden van het staatsapparaat, van de politie en van het leger van de bloeddorstige elementen uit de Duits-Italiaanse bezettingstijd. Integendeel, deze instellingen werden juist gezuiverd van de zeldzame democratische elementen, die er nog over waren.
Sinds het uitbreken van de koude oorlog en van de Trumandoctrine in 1947 kwam Griekenland onder uitsluitend Amerikaanse overheersing.
Als slachtoffer van zijn zeer belangrijke geografische positie in het gebied van de Balkan, in het oosten van de Middellandse zee, dat onder andere de toegang bewaakt tot het Midden-Oosten en Afrika, is Griekenland een Amerikaans protectoraat geworden op dezelfde manier als Zuid-Vietnam, de Filippijnen, Guatemala en Brazilië. De Amerikanen subsidiëren met meer dan honderd miljoen gulden per jaar het Griekse leger en de geheime diensten van de CIA, die sinds verschillende jaren in de boezem van het leger, het politieapparaat en de Griekse staat in het algemeen een net hebben gecreëerd van elementen, die volstrekt trouw zijn aan het Amerikaanse imperialisme en de VN.
Het zijn deze elementen, gedreven georiënteerd en beschermd als zij worden door de CIA en de Amerikaanse staat, die de staatsgreep van 21 april hebben uitgevoerd. Tot op de dag van vandaag zijn het de Amerikanen, die de junta helpen en beschermen ondanks de nadelen die dit regime voor hen te weeg brengt de ongunstige reactie die het Griekse regime oproept binnen de Europese NAVO-landen en meer in het bijzonder in Denemarken, Zweden en elders.
Hier is nog eens een bewijs te meer van de steun die de Amerikanen blijven geven aan de beulen en tirannen van het Griekse volk: u bent ongetwijfeld op de hoogte van de ernstige crisis die zojuist is uitgebroken tussen Turkije en Griekenland over Cyprus. Wat is de politiek van Washington in deze zaak? Tot elke prijs vermijden dat een conflict uitbreekt tussen twee belangrijke NAVO-landen en vooral Turkije tevreden stellen, dat anders gevaar loopt zijn politiek van betrekkelijke onafhankelijkheid ten opzichte van de NAVO te versterken. Maar door de Griekse junta te verplichten het Turkse ultimatum te accepteren waakt Washington ervoor dat de Griekse junta niet omver zal worden geworpen door het Griekse volk. Want zoals zeer goed is opgemerkt door de uitstekend geïnformeerde Amerikaanse journalist James Reston in de “International Herald Tribune” van 27 november: “Oorlog tussen Griekenland en Turkije zou tot chaos leiden in het oosten van het Middellandse Zeegebied en vooral in Athene, dat nu de voornaamste verbindingsschakel vormt tussen Washington en het woelige Midden-Oosten en het steeds gevaarlijker rassenconflict van Oost- en Zuid-Afrika”. Niettemin rekent het Griekse volk dat veel verwacht van zijn vrienden overal ter wereld, voor alles op zijn eigen verzet in zijn strijd tegen de beestachtige dictatuur die sinds april 1967 aan het bewind is. Het verzet van het volk schiet wortel, organiseert zich en maakt vorderingen; het neemt vooral de vorm aan van comités die strijden tegen de dictatuur en de daaraan medeplichtige monarchie en voor het uitroepen van de republiek, en voor de samenstelling van een voorlopige regering, gebaseerd op het verzet, en voor het samenroepen van de grondwetgevende vergadering die alle politieke, economische en sociale hervormingen tot stand zal brengen in overeenstemming met de verlangens en behoeften van het volk. Deze comités zijn de kiem van een wijdverbreide politiek-militaire organisatie, die vastbesloten is om alle vormen van strijd tegen de dictatuur te gebruiken, inbegrepen op een gegeven moment de uiterste vormen.
Deze organisatie die nu gevormd wordt, is de hoop van de Griekse massa’s zozeer hebben alle traditionele politieke partijen jammerlijk gefaald in hun taak de Griekse democratische vrijheden te verdedigen en te waarborgen en dan niet met woorden en onbelangrijke manifestaties. De hoop van het Griekse volk ligt in de hardnekkige, systematische strijd van de Griekse arbeiders, boeren en van de revolutionaire intellectuelen van het land tegen de dictatuur van het leger, hof en de door het Amerikaanse imperialisme overeind gehouden oligarchie.
Beste vrienden, helpt het Griekse verzet dat geboren wordt, laat niet toe dat na Portugal en Spanje zich nog een fascistisch regime vestigt op het Europese continent. Vormt een groot comité om het Griekse verzet te steunen. Vraagt aan uw regering Denemarken te volgen en zijn betrekkingen met Griekenland te verbreken. Vraagt aan de moedige havenarbeiders van Amsterdam en Rotterdam de Griekse schepen te boycotten, de schepen van Niarchos en Onassis en consorten die enthousiast dictatuur ondersteunen. Helpt de Griekse arbeiders die in Nederland werken. Doet uw plicht van actieve solidariteit met het Griekse volk, dat strijdt voor zijn vrijheid en voor uw vrijheden. Want in Vietnam, op Cuba, in Bolivia, in Griekenland in Spanje en in Portugal is de strijd dezelfde: nl. het verdedigen van de vrijheid, de vrede en van de sociale vooruitgang, aangezien die onverbrekelijk met elkaar bonden zijn.
Dank u wel.