Geschreven: 9 november 1933
Bron: Gepubliceerd in het pamflet Colijn verdwijn met redes van Louis de Visser en Roestam Effendi door Agentschap Amstel te Amsterdam, 1933
Bezorging: Paul Benschop
Deze versie: spelling
HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, mei 2009
Laatste bewerking: 04 mei 2009
| Verwant: • Ter verdediging van Indonesia Merdeka • Toespraak van Tan Malaka op 12 november 1922 voor het Komintern • Indonesië, het stiefkind |
Roestam Effendi: Meneer de Voorzitter! Nu mij niet zo veel tijd meer rest om nog breedvoerig op de Troonrede in te gaan, volsta ik bij deze gelegenheid namens het Indonesische volk hier vast te stellen dat deze regering en al haar burgerlijke en semi-burgerlijke verdedigers verantwoordelijk moeten worden gesteld voor de reeds jaren heersende en door de thans woedende kapitalistische crisis nog scherper geaccentueerde volksellende en armoede met haar onvermijdelijke consequenties van sociale en psychologische demoralisatie in Indonesië.
Een protectionistische of actieve handelspolitiek zal noch voor het Nederlandse, noch voor het Indonesische volk heil brengen. Ze voert ons regelrecht in de geladen oorlogsatmosfeer van de Stille Oceaan! Deze politiek van loonsverlaging enerzijds en de afbraakpolitiek anderzijds zullen het ontredderingsproces slechts verhaasten. In Indonesië staat het economische bankroet reeds voor de deur.
Meneer de Voorzitter! Maar wanneer het gaat om de aantasting van het kapitaal, dan is de regering niet thuis. Als een panter richt de bourgeoisie zich op en krachtig klonk het gisteren in deze kamer: “de regering moet regeren” en men vergat er bij te zeggen: “en het volk moet maar creperen!”
De Voorzitter: Ik verzoek de geachte afgevaardigde hier andere uitdrukkingen te gebruiken.
Roestam Effendi: Meneer de Voorzitter! Dat is de kerninhoud van de zogenaamde geestelijke, democratische of andere nationale eenheid! Het is onaangenaam, maar waar.
De regering regeert! In Indonesië doet zij dat niet met de tsaristische knoet, maar met bommen en bajonetten. Een vloed van arrestaties van de leiders van het Indonesische volk, nieuwe digoe-lering van de leden van de Pari, dit alles karakteriseert het huidige regime. Onbeheerste en hautaine houding bij de beantwoording van de vragen van de Indonesiërs, zowel hier als in Indonesië, typeert de innerlijke zwakte van de bourgeoisie.
Dezelfde burgerlijke regering die een aanval doet op het levensbestaan van de arbeidersklasse, arme boeren, middenstand en ambtenaren, stond direct klaar met haar verderfelijke bommen toen de moedige bemanning van De Zeven Provinciën in een eenheidsfront van blank en bruin opkwam voor haar recht en belang.
Meneer de Voorzitter! Wij betreuren dat de moedige verzetsactie door de regering in bloed is gesmoord, wij gedenken (en met ons de historie van de revolutionaire strijd van het Indonesische volk) de roemruchtige dood van de gevallen helden van De Zeven Provinciën. Zij zullen door ons worden geëerd als de geuzen en de Tromps door uw geschiedenis.
De Voorzitter: Ik verzoek de geachte afgevaardigde zich anders uit te laten over de handelingen van de overheid. Indien de geachte afgevaardigde daartoe niet overgaat, zal ik hem het woord ontnemen.
Roestam Effendi: Meneer de Voorzitter! Het heldhaftige verzet van de bemanning van De Zeven Provinciën is voor deze regering een ernstige waarschuwing voor haar funeste afbraak- en ruïneringpolitiek! Voor de Indonesische massa is het een signaal geweest. Het heeft de door valse opportunistische theorieën vergiftigde en tot passiviteit gebrachte Indonesische massa duidelijk gemaakt, hoe men tegen de overheersers strijden moet. Niet het getheoretiseer ‘ins blaue hinein’ over coöperatie- of non-coöperatie politiek, over volks- of socio-democratie, over schijn- en echt parlement, over ‘Japanse’ of ‘Amerikaanse oriëntatie’, over ‘industrialisatie’ of ‘indianisatie’ in Indonesië en over alle andere verwarring brengende, afleidende en daarom ook misleidende leuzen zal het Indonesische volk de ‘Indonesië Merdeka’ brengen; niet het verloochenen van elk primair revolutionair principe voor de klassenrechter kan de Indonesische massa haar absolute vrijheid geven, maar het directe organiseren van de strijd voor de dagelijkse levenseisen van de verpauperde massa en de verproletariseerde intellectuelen om te komen tot de organisering van de daad.
Het verzet op De Zeven Provinciën en de reeks feiten van de daadwerkelijke massa- en boerenacties die er op volgen, bewijzen ons, dat de strijdende revolutionaire massa zich eindelijk heeft weten los te maken van de verderfelijke leiding van de nationaal-reformisten van alle schakeringen. Maar de toorn van de bourgeoisie is niet met het leven van 23 slachtoffers en tientallen gewonden te kalmeren. De klassenjustitie te Roerabaja eist thans...
De Voorzitter: Ik ontneem de spreker het woord.