Benjamin Boers werd in 1897 Hervormd predikant en was de eerste ‘Rode Dominee’ van de SDAP toen hij in ‘zijn’ Friese gemeente Roordahuizum in 1904 een SDAP-afdeling oprichtte en voorzat. Als ‘Christen van de daad’ behoorde hij niet tot de dorpsnotabelen en bekritiseerde de kerk als instituut. Zo bad hij niet in de kerk en sprak daar als op een partijvergadering, waarbij hij ‘De Internationale’ liet zingen. In de jaren 1907-1910 werd hij driemaal als predikant geschorst. In 1914 keerde hij zich tegen het reformisme in de SDAP en werd na de staatsgreep van de bolsjewieken in 1917 communist. In Sovjet-Rusland openbaarde zich zijns inziens het christendom van Jezus in een anti-kerkelijke vorm. In 1936 werd hij bij de Hervormde Synode aangeklaagd wegens verstoring van de kerkelijke orde en rust door de verdediging van het goddeloze Rusland waarmee hij ‘smaad over de Kerk van Christus’ gebracht zou hebben. Hij werd voor drie maanden geschorst. Met nationaalsocialistische predikanten is dit niet gebeurd. In de verkiezingstijd van 1937 ging hij als 65-jarige met emeritaat.
De hier weergegeven verkiezingstoespraak zou evengoed zijn afscheidspreek geweest kunnen zijn. Kort voor de Duitse inval in 1940 werd Boers als staatsgevaarlijk communist door de regering geïnterneerd, omdat hij in 1939 naar Rusland was gereisd. De Duitsers hebben hem in de bezettingstijd niet laten oppakken.
Bron foto: www.iisg.nl/bwsa/

Benjamin Boers

1871-1952

Werken:

Vijf minuten speech van Benjamin Boers, 1937